Lunchtijd!

In Atrium zijn de medewerkers altijd onderweg. De zorgmedewerkers naar de bewoner, de technische dienst naar een kapotte lamp of een andere klus. In de keuken worden de voorbereidingen voor de maaltijden getroffen, de geestelijk verzorger heeft een gesprek met een bewoner. De dames van de servicebalie zijn constant met de telefoon bezig, of met vragen die hen aan de balie gesteld worden. Kortom: iedereen is onderweg.

Tijdens dat rennen naar alle bezigheden en taken, lopen we vaak langs elkaar heen. We zien elkaar even snel in de wandelgang, maar maken geen verbinding. Ik doe daar zelf ook aan mee. Even snel een hapje eten achter de computer, want dan kun je tegelijkertijd nog even wat mail beantwoorden. [Die mail loopt overigens echt niet weg] Ik geef aan het team heel dapper aan: ‘Let op jullie pauzes hoor, en vergeet niet te drinken!’ Maar zelf doe ik dat niet. Gevolg: met hoofdpijn naar huis en de verleidingen van de stad om vier uur bijna niet kunnen weerstaan. [Denk aan: lekkere broodjes, friet van Bram Ladage, KFC, McDonalds, super zoet gesuikerde donut, een pokebowl.] Eigenlijk is het dus totaal zinloos om tijdens de lunch achter je computer te blijven zitten. We moeten gewoon pauzeren.

En dan gebeurt er iets. Atrium heeft een personeelskamer met een lange tafel en ruimte voor veertien stoelen. Het is lunchtijd. Ik stap de ruimte binnen en de geur van friet komt mij meteen tegemoet. Een stagiaire doopt haar net gekochte frietje in de pindasaus. Er schuiven meer collega’s aan, die om stilte vragen om de lunch te kunnen beginnen. Dan worden er grapjes gemaakt over de friet, terwijl men de eigen luncht uitpakt. Allemaal boxen vol verrassingen. Een restje van gisteren, komkommer met mayonaise, broodje kaas met in sambal geweekte augurken, fruit, crackers met salami. We kijken stiekem wat er bij iedereen tevoorschijn komt. Er ontstaat hilariteit over de verscheidenheid van de lunches. Tegelijkertijd komt er een collega met een tas van de KFC binnen. Die krijgt ook een hartelijk lachsalvo als welkom. Het schijnt dat er nergens zoveel over diëten wordt gesproken als in de zorg, maar vandaag even niet!

Conclusie: we moeten tijd nemen om te lunchen/pauzeren, en ik dus ook. Het levert een hoop op. Ontspannen samen zijn en even niet over werk praten. Tijd voor een praatje en elkaar. Samen eten. We maken verbinding. We maken ons hoofd even leeg en vullen onze maag, waardoor we er voor de laatste uurtjes van de dag weer tegenaan kunnen. Dus ik zeg: weg met dat brood achter de pc en zoek je collega’s op. En het blijkt dan ook dat we best even zonder onze telefoon kunnen.

Onze zorg- en hulpverleners - met uiteenlopende functies - schrijven wekelijks een persoonlijk blog over hun (werk)ervaringen, grappige anekdotes of ander interessant leesvoer. Ook is er regelmatig een gastblogger aan het woord. Er is elke week iets nieuws te lezen op ons blog!

Lees hier meer over onze bloggers.  

Zit jij binnenkort ook aan de lunchtafel van Atrium, samen met Ingrid? Kijk op werkenbijleliezorggroep.nl voor onze actuele vacatures.