Realiteit met een gouden randje

Om zeven uur ’s ochtends bel ik aan bij verpleeghuis Tiendhove. Een collega van de nachtdienst doet voor me open en laat me binnen. Even later word ik meegenomen in het dagritme van de afdeling Duizendblad. Mijn doel deze dag? De realiteit ervaren van het verpleeghuis, ongeacht wat er gebeurt. Te vaak blijft mijn bezoek aan het verpleeghuis beperkt tot de koffie bij mijn oma, of een werkbezoek van een uur. Daarmee is zo’n bezoek voor de afdeling per definitie een doorbreking van het ritme van die dag. Eigenlijk wil ik juist vooral dat ritme beleven.

Ik loop mee bij het wekken en aankleden van de bewoners. Maak hen mee van ontbijt tot middagactiviteit. Ik zie hun moeiten, hun onmacht. Maar ook hun vreugde en de lichtpuntjes van de dag. Twee bewoners krijgen bezoek van een familielid. Voor twee bewoners komt iemand van de kerk langs. Een vrijwilliger en stagiair staan de verzorgende bij. Wat ik zie, is niet alleen de sleur van elke dag, maar een kleine gemeenschap rondom onze cliënten. Met mensen die vastbesloten waren er ook deze dag een mooie dag van te maken.

Er wordt een activiteit met ballonnen gedaan. Met een racket van isolatiemateriaal moeten de ballonnen worden overgeslagen over de tafel. Ik help de dagbesteding, een van de bewoners en een vrijwilliger mee de ballonnen in het spel te houden. De overige bewoners zien het schouwspel eerst vooral aan. Om hen mee te laten doen moeten we hen letterlijk bij de hand nemen.

Een van de bewoners ligt een groot deel van de dag op bed. Ze is bijna honderd. Als zij na het middageten uiteindelijk aangekleed en wel in de huiskamer verschijnt, verwacht ik een vrouw met weinig levenslust. Niets is minder waar. Met pretoogjes kijkt ze om zich heen. “Wat bent u mooi”, zegt ze tegen me. Ietwat verlegen bedank ik voor het compliment. “U bent echt mooi!”, zegt ze even later. Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Ondanks de ietwat grote leeftijdskloof, groeit mijn ego met de minuut. Tot ze twee minuten later met precies dezelfde tekst de vrijwilliger die deze dag helpt bewonderend toespreekt als zij een kopje koffie komt brengen.

“Een dag met een gouden randje”, noemt de verzorgende de dag na afloop. Gaat het elke dag zo? Vast niet. Maar wat mooi als we zulke dagen ook tot de realiteit van onze zorg mogen rekenen. Dat er elke dag honderden collega’s, vrijwilligers en mantelzorgers in touw zijn om opnieuw te gaan voor het gouden randje om de dag van onze cliënten. Het leuke is, dat deze dag ook voor mij er een was met een gouden randje. Zeker na die onverwachte complimentjes!

Lees hier het verslag dat ik schreef over mijn dag in Tiendhove.

Onze medewerkers - met uiteenlopende functies - schrijven wekelijks een persoonlijk blog over hun (werk)ervaringen, grappige anekdotes of ander interessant leesvoer.
Elke woensdag iets nieuws te lezen op ons blog!
Lees hier meer over onze bloggers.