Zomaar de controle kwijt

Ik heb in september nog de gelegenheid gehad om een weekje van de zon te genieten op Lesbos.
Eenmaal terug gekomen na een relaxte week, kon ik heerlijk uitgerust de maandag weer aan de slag in Atrium.
Ik had er zin in! Collega’s al een poosje niet gezien, nieuwe bewoners bij ons komen wonen en een aantal nieuwe collega’s gestart. Ook is het nieuwe schooljaar voor de VIG opleiding begonnen, dus ook de nieuwe stagiaires die in Atrium stage komen lopen zijn gestart!

Maandag ging prima. Mijn mailbox was flink gevuld dus had genoeg om bij te lezen.
Natuurlijk die eerste dag ook eens even goed bijgepraat met de collega’s en weer enigszins op de hoogte van alle gebeurtenissen, sloot ik de werkdag af.

Maar wat mij later die nacht toch gebeurde...!
Maandag nacht werd ik plots enorm duizelig en misselijk wakker. Alsof ik zomaar in Villa Volta van de Efteling terecht was gekomen. Mijn hele wereld draaide in een rap tempo om mij heen. En dit terwijl ik gewoon in bed lag.
Wat bleek? Mijn evenwichtsorgaan was uit het lood.
Ik heb ongewild in mijn hoofd een aantal attracties van een pretpark doorlopen. Nu ben ik normaliter al geen grote fan van wilde attracties dus ongewild het gevoel hebben dat je er midden in zit en vervolgens er niet uit kunt is helemaal geen pretje.

Ik was letterlijk de controle kwijt.
Ik had zelf geen invloed en moest maar afwachten of de oefeningen die ik van de neuroloog meegekregen heb hun werk gaan doen.

Nu twee weken verder kan ik zeggen…gelukkig doen de oefeningen hun werk en kan ik zelf ook weer aan het werk.
Bij mij is dit een tijdelijk verlies van controle.

Maar bedenk je eens als je de controle kwijt raakt en je krijgt deze niet meer terug?
Als je gaat dementeren en je je volledig verliest in de dementie waardoor je afhankelijk wordt van anderen.
Als je een ongeluk krijgt en in een rolstoel komt te zitten. Dan moet je de kracht vinden om op een andere manier weer controle te krijgen.
Als je financieel in de problemen komt en je het dagelijks leven van een zeer klein budget moet bekostigen.
Ik kan nog vele voorbeelden noemen, we zijn immers allemaal wel eens op een bepaalde manier de controle kwijt.

En gelukkig kunnen velen van ons die controle ook weer herpakken. Soms op een andere manier met wat aanpassingen. Soms gaat het vanzelf. Soms put je die kracht uit je geloof, je omgeving, vrienden, dieren, natuur. Dat doet ieder op zijn of haar eigen manier.
En soms…dan lukt het gewoon helemaal niet. Dan ben je écht de controle kwijt.

Of zoals wij in de zorg zeggen: je hebt je eigen regie niet meer.
Dan heb je echt professionele hulp nodig en dan proberen we samen toch weer wat van die regie te vinden en terug te geven.

Het hebben van controle, het hebben van je eigen regie is een kostbaar gegeven. Het zorgt ervoor dat je je eigen ik kunt zijn. Met alle facetten die daar bij horen.
Laten we daarom in de zorg, zorgvuldig met die regie van anderen omgaan. Niet zomaar beslissen wat voor de ander goed is of wat diegene leuk moet vinden.

Dat is nou wat ik het mooiste vind aan persoon gerichte zorg. Samen met de bewoner /cliënt /patiënt ontdekken waar de mogelijkheden liggen voor het behouden van eigen regie.

En geloof me na zo een paar dagen in Villa Volta gezeten te hebben ben ik blij dat ik mijn regie weer grotendeels terug heb.