Lees iets uit ons Lelie magazine | Lelie zorggroep

Lees iets uit ons Lelie magazine

Het Lelie magazine was een uitgave van Lelie zorggroep, dat verscheen van 2014 tot en met 2019.

In het Lelie magazine stonden mooie verhalen over échte mensen vanuit de zorg en hulpverlening van Lelie zorggroep.
U kunt de magazines nog digitaal bekijken.

Hieronder zijn een paar artikelen uitgelicht.

Uit Lelie magazine 12:

‘We zijn een middel op weg naar meer zelfstandigheid’
Zorgondersteuner Erica Boom ondersteunt - vanuit Agathos hulpverlening - kinderen op een school voor zeer moeilijk lerende kinderen. Ze viert de kleine successen die zij zetten op weg naar meer zelfstandigheid. “Ik mag eraan bijdragen dat zij een plekje krijgen in de maatschappij.”

Wees jezelf! Hoe dan?!
‘Wees jezelf, er zijn al zoveel anderen’, zegt Loesje. En als je ‘wees jezelf’ intikt op Google, krijg je allerlei tips die je zo thuis aan de muur kunt hangen. Maar daarmee ben je er nog niet. Is het dan een loze kreet: wees jezelf? Of zit er toch iets in? Belia Verdouw - Intensief Ambulant Hulpverlener bij Agathos - denkt met ons mee over hoe je zo goed mogelijk jezelf kunt zijn. Goed om te lezen aan het begin van het nieuwe jaar!

‘Ah, daar is m’n zustertje!’
Aan de arm van Mirjam loopt mevrouw de Boer (92) naar haar woonkamer. Ze doet snel nog eventjes haar haren goed om te zorgen dat ze er tiptop uitziet. Al vanaf het begin is er een klik tussen Mirjam en mevrouw de Boer. Sinds vorig jaar komt Mirjam van Leeuwen (47) als eerst verantwoordelijk verzorgende (EVV’er) bij de cliënt uit IJsselmuiden over de vloer.

'Relaties geven betekenis aan je bestaan'
Betekenisvol. Dat is een belangrijk woord in het leven van Hendrik Jan van den Berg. Samen met Joost Zielstra vormt hij de Raad van Bestuur bij Lelie zorggroep. Hendrik Jan weet uit eigen ervaring hoe belangrijk goede zorg is.

Als moeder en dochter
Jezelf zijn, dat is belangrijk voor Jeanne Booy-Advokaat (78) en voor haar hulp bij huishouden Fleur van Snippenberg (23). Toen mevrouw Booy artrose in haar handen kreeg, werd het huishoudelijk werk moeizamer en werd ze cliënt bij Agathos.

Uit Lelie magazine 11:

Samen haken en praten
Met een beetje begeleiding woont Nicolette van Essen (26) zelfstandig in een wooninitiatief in Veenendaal. Enkele keren per week komen hulpverleners van Agathos bij haar op bezoek voor ondersteuning en om de week door te nemen. Intensief ambulant hulpverlener Rianne Cornelisse (29) is een van de begeleiders. Met een haakwerkje erbij gaat het praten gemakkelijk. “Rianne weet wel van aanpakken,” grinnikt Nicolette.

Met een druk op de knop komt de rollator voorrijden
Innovaties in de thuiszorg hebben de toekomst. Daarvan zijn wijkverpleegkundigen in opleiding Bas en Judith overtuigd. Zij testen - als onderdeel van hun afstudeerproject - samen met hun cliënten allerlei nieuwe toepassingen die bedoeld zijn voor gebruik in de thuiszorg. “Geen woorden, maar daden!”

‘Samen stil zijn is al een daad op zich’
De daden van geestelijk verzorger Wim Burggraaf
Met een zelfverzekerde tred en joviale gebaren loopt Wim Burggraaf (38) rond bij zijn werk in verpleeghuis Tiendhove of op het hoofdkantoor van Lelie zorggroep. Her en der mensen vriendelijk groetend, straalt hij warmte en daadkracht uit. De geestelijk verzorger geniet van zijn werk en ziet het als een grote eer mensen te ontmoeten van hart tot hart.

Uit Lelie magazine 10:

Verwendag met de knuffelzuster
“Wie mijn favoriete zuster is? Dat is zij”. Jo Klaassen (80) knikt glimlachend naar helpende Lydia Velden (50) . “We hebben inderdaad een speciale band”, beaamt Lydia. “Je zorgt voor iedereen hetzelfde, maar soms is het gevoel anders. Dan voelt het alsof iemand je eigen opa of oma is.”

Wonen op afstand, liefde dichtbij
"Thuis ging het echt niet meer," vertelt Aart Hansman (80) over zijn vrouw Willemien (82). "Ze had mij ’s nachts zo’n zes of zeven keer nodig en dat hield ik niet vol." Sinds drie jaar woont Willemien in zorghuys Vellerveste en bezoekt Aart haar twee keer per dag. Het echtpaar woont dus niet meer bij elkaar, maar ondanks de afstand laten ze veel liefde en nabijheid zien.

Hoe houden we het gezellig aan tafel?
Mensen die alleen zijn, ouderen, jongeren, gezinnen… Eten moeten we allemaal en samen eten is een mooie manier om dichter bij elkaar te komen. Voor gezinnen kan het ook een uitdaging zijn het gezellig te houden aan tafel. Marieke Kroos, ambulant hulpverlener bij Agathos geeft tips voor elke leeftijdsfase.

Giechelen met tante Gree
Je hoort het giechelen al op de gang van afdeling de Boei in verpleeghuis Pniël, waar mevrouw Bosch (81) revalideert en haar nichtje Wilma (46) als eerst verantwoordelijk verzorgende (EVV’er) werkt. Daar zitten ze dan, samen gezellig in de kamer van mevrouw Bosch met een kopje thee. “Ik zie tante Gree vaker dan mijn eigen moeder,” grapt Wilma.

'Als je hersenen je in de steek laten, houd je voelen over'
Er gaat veel achteruit bij mensen met dementie, maar één ding wordt beter: het gevoels- en emotieleven. GZ-psycholoog Lenie Vermeer, werkzaam in verpleeghuis Siloam van Lelie zorggroep, schreef er samen met Ruud Dirkse een boek over: Handig bij dementie; minder geheugen, meer gevoel. Wie zich kan aanpassen aan dat gevoelsleven, kan heel dichtbij de mens met dementie komen. Lenie geeft vijf tips en twee voorbeelden.

'Ik wil zijn waar het gebeurt'
In een strak kantoorgebouw - ver weg van cliënten - een zorg-organisatie besturen? Dat is niets voor Joost Zielstra (53). Hij is in mei dit jaar begonnen als bestuurder bij Lelie zorggroep. Samen met Hendrik Jan van den Berg vormt hij de Raad van Bestuur. Contact met mensen is zijn belangrijkste drijfveer: 'Ik wil zijn waar het gebeurt'. Als bestuurder is hij graag dichtbij, al kan dat niet altijd en met iedereen.

Uit Lelie magazine 9:

‘We lachen veel samen’
“Sinds ik in de Regenboog verblijf, ben ik eigenlijk alleen maar opgeknapt,” vertelt Kees Middendorp. “En aangekomen! Een kilo per week toch?”, vult vrijwilliger Marti Herrera (56) lachend aan. Kees (65) heeft kanker aan zijn dikke darm en kreeg van zijn arts bericht dat hij niet lang meer te leven heeft. Zeven weken bracht hij door in verpleeghuis Pniël, inmiddels verblijft hij zeven weken in hospice de Regenboog. “Mijn levensverwachting was 2 à 3 maanden, die zijn inmiddels al verstreken.”

De realiteit van autisme
Henk is 18 jaar als bij hem de diagnose autisme wordt gesteld. Daar ging een geschiedenis van onbegrip, ontkenning en problemen thuis, op school en met vrienden aan vooraf. Met zijn ambulant begeleider, Stephan Roelofs, heeft hij geleerd de diagnose te accepteren en te groeien in zelfvertrouwen.

'Ik heb niet de antwoorden, het is een samen zoeken'
Rita Renema (63) is geestelijk verzorger bij Lelie zorggroep en oprichter en directeur van de stichting ‘Als kanker je raakt’. Ze heeft hierdoor vaak ontmoetingen die gaan over (de zin van) het leven. Zelf kreeg ze drie keer kanker. "Ik heb niet de antwoorden, het is een samen zoeken."

Toeschouwer van het eigen leven - Een dag uit het leven van een afdeling dementiezorg
Een dagje dierentuin of een concert bezoeken zit er niet meer in voor de bewoners van afdeling Duizendblad. Medewerkers op deze afdeling zoeken naar nieuwe persoonsgerichte alternatieven voor een zinvolle dagbesteding. Soms kan toeschouwer zijn van koken en bewegen al voldoende ingrediënt zijn voor een dag met een gouden randje.

Uit Lelie magazine 8:
Vier collega’s, twee generaties met één passie
Of je nu oud of jong bent. Leren kun je nog elke dag. Ook van elkaar. We spraken vier verpleegkundigen  in opleiding over hun gezamenlijke passie: persoonlijke en betrokken zorg bieden aan hun cliënten.

Uit Lelie magazine 7:

Een luisterend oor en een schoon huis
Een hulp bij huishouden doet veel meer dan schoonmaken alleen. “Voor sommige cliënten ben ik degene in hun leven die ze het vaakst zien. We bouwen een band op en ik kan echt iets voor hen betekenen”, zegt Petrina Wols (30), die werkt als hulp bij huishouden bij Agathos thuiszorg. “Het mooiste aan het werk in de huishouding vind ik dat ik door een kleine inspanning, het leven van iemand kan veranderen..."

Liefde heeft lief
"Het was bij ons thuis, in een kamertje aan de Douwe Kalmaleane in Leeuwarden, dat de moeder van mijn moeder een herseninfarct kreeg," schrijft Gert-Jan Segers (ChristenUnie) in zijn column in het zevende Lelie magazine. "Van de statige dame die ik kende, leek weinig meer over. Soms moest ik samen met mijn moeder mijn oma op een stoel helpen waarop ze kon plassen. Dat had iets ontluisterends. En toch is er geen moment geweest waarop ik dichterbij mijn lieve, gelovige oma ben gekomen dan toen en daar. Oud worden is een zegen, maar het vooruitzicht van de dood kan beklemmend zijn...."

Verbinding tussen jong en oud
Stralende ogen en een brede glimlach, José Alcaide  heeft het naar zijn zin als hij contact maakt met baby Amirah. Het grote roze knuffelkonijn brengt verbinding tot stand tussen oud en jong. Rianne Stam is de moeder van Amirah én ze zorgt alweer tien jaar voor oudere cliënten. “Ik zie zowel mijn werk met oude, kwetsbare mensen als het moeder-zijn van een jonge baby als een roeping. Allebei geeft het veel voldoening.”

Uit Lelie magazine 6:

Mantelzorger in de zorg
“Ik weet hoe het voelt als je je soms moet vierendelen als mantelzorger, omdat allerlei mensen aandacht vragen”, zegt Ans Ouwehand. De verzorgende bij Curadomi in Katwijk is mantelzorger van haar moeder van 84 en van haar zwager met een verstandelijke beperking. Pas de laatste tijd heeft zij een goede balans gevonden tussen het zorgen voor de ander en het leiden van een eigen leven. Die ervaring deelt Ans nu met mantelzorgers van cliënten. “Ik heb dit jaar voor het eerst van mijn balkon genoten. Ik heb geleerd ook voor mezelf op te komen. Dat was een harde leerschool. Maar het heeft me veel gebracht.”

In gesprek over liefdevolle zorg
Zorg is veel meer dan het aanleggen van een verband of toedienen van medicatie. Aandacht voor wat de ziekte voor iemand betekent, is minstens zo belangrijk. Hoe doe je dat? Lees hier het gesprek tussen wijkverpleegkundige Adriana Janssen en HBO-docent Bart Cusveller.