In de rubriek ‘De bezoeker’ gaan we in gesprek met de mensen die achter – of eigenlijk naast – de cliënten van onze verpleeghuizen staan. Wie bezoeken ze, en waarom? Deze keer zijn we in verpleeghuis Mariposa in ‘t Harde. 

Al ruim tien jaar komt Yvonne (63) een paar keer per week langs bij haar moeder in Mariposa. In al die jaren hebben er ingrijpende gebeurtenissen plaatsgevonden, wat ervoor zorgde dat de band tussen Yvonne en haar moeder nog hechter werd. ''Ik doe het met liefde.''

Op de kamer van moeder Tonnie (93) is Yvonne regelmatig te vinden. Overal staan prachtige beeldjes, vaasjes en blinkend servies. ''Ik stof al deze spulletjes af, elke dinsdag is dat vaste prik. Toen mijn moeder hier kwam wonen, wilden we een veilige en vertrouwde plek voor haar hebben.'' Zo werden de muren behangen in eigen stijl en werd de indeling precies zoals ze gewend was. ''De zorgmedewerkers waarderen het dat ik het hier een beetje bijhoud.'' Yvonne voelt zich iedere dag gewaardeerd door haar moeder. ''Ik vind het belangrijk dat mijn moeder tevreden is.''

Keuze voor Mariposa

Toen de vader van Yvonne overleed en het voor Tonnie alleen in Elburg echt niet meer te doen was, gingen Yvonne en haar zus Marjan op zoek naar een verpleeghuis voor hun moeder. Mariposa sprak direct aan. ''Het voelde hier goed, met een open en veilige sfeer. De keus was heel snel gemaakt.'' Samen regelden de zussen alles. Marjan deed meestal de financiële kant, Yvonne de praktische zaken, zoals boodschappen. ''Dat is soms best even aanpoten. Ik werk ook nog als huishoudelijk medewerker en als nanny, dus moet mijn tijd goed indelen.''

Ingrijpende gebeurtenissen

In 2020 begon de coronapandemie, wat diepe indruk maakte. ''Precies op de dag dat mijn moeder jarig is, 17 december, gingen de deuren van Mariposa dicht. Dat was heel heftig, om niet meer bij elkaar langs te kunnen.'' Haar moeder heeft drie keer corona gehad, maar telkens kwam ze hier weer bovenop. 

Alsof dat nog niet erg genoeg was, overleed zus Marjan in 2021 na een heftig ziekbed. Het verdriet is nog elke dag voelbaar. ''Ik mis haar elke dag, en voel mij soms ook eenzaam in het mantelzorgen voor mijn moeder. Je staat er voor je gevoel wat meer alleen voor, ondanks alle lieve mensen die je hebt om op terug te vallen.''

Omkijken 

In die tien jaar dat ze hier komt, kreeg ze ook een band met andere cliënten. ''Een vrouw hier in Mariposa werd echt een vriendin van mijn moeder, ze zaten dag en nacht bij elkaar. Dat is heel bijzonder. Maar ze heeft door haar leeftijd ook al veel mensen zien komen en gaan.''

De band met de medewerkers is erg goed. In het ziekzijn en overlijden van Marjan leefde het personeel erg mee met Yvonne en haar moeder. ''Ook recent, toen mijn moeder met mijn zwager een rondje ging toeren en plotseling met auto en al in de sloot belandde, was iedereen heel betrokken.'' Tonnie werd met de ambulance weer naar Mariposa gebracht, en had op wat schrammetjes na niets. ''Het was een hele belevenis.''

Yvonne hoopt dat haar moeder, ondanks de lichamelijke achteruitgang, nog kan genieten van de kleine dingen. ''Hier in Mariposa worden genoeg activiteiten georganiseerd, er is voor ieders wat wils.''

De dagen zijn soms zwaar, maar Yvonne haalt kracht uit de liefde voor haar moeder. ''Het zit in de kleine dingen.'' En zolang Tonnie kan genieten van die kleine momenten, blijft Yvonne haar trouw bijstaan. ''We gaan gewoon door, samen.''