Cliëntvertrouwenspersonen Wet zorg en dwang

Per 1 januari 2020 is de Wet zorg en dwang van toepassing in plaats van de Wet BOPZ. Deze nieuwe wet gaat over het toepassen van onvrijwillige zorg door zorgverleners bij cliënten met een verstandelijke beperking of psychogeriatrische aandoening, zoals dementie.

Nee, tenzij…

Zorg moet zoveel mogelijk op vrijwillige basis plaatsvinden. Soms kunnen mensen niet goed (meer) zelf inschatten wat goed voor hen is. De Wet zorg en dwang voorziet dan in een aantal mogelijkheden om toch zorg te bieden die noodzakelijk is. Daarvoor moet een stappenplan worden doorlopen. Het uitgangspunt is zo min mogelijk onvrijwillige zorg. Pas als er echt geen alternatieven zijn, kan er onvrijwillige zorg worden toegepast. Dit moet vervolgens wel regelmatig worden geëvalueerd.

Als er sprake is van onvrijwillige zorg, betekent dit niet meer meteen dat u of uw naaste moet worden opgenomen op een gesloten afdeling. Ook op ‘open’ afdelingen in verpleeghuizen is het mogelijk om onvrijwillige zorg toe te passen. In de toekomst kan dit mogelijk zelfs ook in de thuissituatie.

Wanneer?

Als er uit de evaluaties volgt dat er geen alternatieven zijn en het ernstige nadeel voor u of uw naaste blijft bestaan, kan er onvrijwillige zorg worden toegepast. Dit moet worden vastgelegd in het zorgplan en met u, of, bij wilsonbekwaamheid, met uw vertegenwoordiger worden besproken.

Op de website Dwang in de zorg vindt u brochures waarin de Wet zorg en dwang voor diverse doelgroepen wordt uitgelegd.