Afgelopen week was het zover. Ik was licht verkouden en het was beter om me toch maar even te laten testen, zoals Rutte al een tijdje adviseerde. Dat betekent: je werk afzeggen en thuisblijven. Naar buiten gaan voor de test en daarna wachten. Al met al duurde het totaal tweeënhalve dag. Geen week, geen twee weken. Te overzien toch? Toch voelde het vervelend. Gedwongen binnen zitten, niet naar een cliënt toe die op me zat te wachten, en de afspraak met mijn vriendin afzeggen.
Ik moest denken aan Peerke uit het kinderboek van W.G. van de Hulst, die altijd op bed lag en door zijn raam de stille gracht zag. En wat vogeltjes. Af en toe werd het druk in de gracht. Dan kwamen zijn vrienden langs met hun bootje. Maar wanneer, wist Peerke nooit. Hij moest maar afwachten. Hij lag daar maar. Dag in, dag uit. Ik verbeeld me dat het in Dordrecht was. Daar heb je grachtenhuizen, direct aan het water. Ik zou Peerke graag nog eens vragen wat zijn overlevingsstrategieën waren.
Vanuit mijn huis (ik woon boven) zie ik de daken van de buren. En de kauwen op de schoorstenen. En de lucht. Als ik naar de lucht kijk, en de vrijheid van de vliegende vogels zie, kan ik rustig worden. Beneden op straat is de wereld. Van anderhalve meter afstand. Van gehaaste of niet gehaaste mensen. Van mondkapjes. Van onzekerheid. Van onrust. Van eenzaamheid. Van stress. De lucht is vrij. En zonder oordeel. De vogels weten van niets.
Toen dacht ik: Verbeelding. Is dat niet iets wat ons kan helpen in deze tijd? Als we langere tijd alleen zijn. Of juist meer als gezin bij elkaar zijn, thuis werken, meer stress ervaren. Als we in de zorg werken en er veel op ons afkomt. Als we zorgen hebben om ons bedrijf.
Wat kan verbeelding voor ons betekenen? Het kan afleiding geven van alles wat op je afkomt.
Dat kan door een oefening te doen. Met je ogen dicht. Je te verbeelden dat je op een plek bent waar alles rustig en ontspannen is, waar je je veilig voelt. Misschien is het een stil strand. Waar je alleen de golven hoort, in een rustig ritme. En de vogels, en de wind. Je voelt de zon op je gezicht. Er is verder niemand. En je hoeft niets.
Wat denk je van voorlezen aan je kinderen? De wereld van Beer en Egel vind ik persoonlijk heerlijk. Pas las ik met een paar kinderen het verhaal van het vlot. Bever had het gebouwd en ging al zijn vrienden ophalen om mee te varen. Egel mocht mee, Beer paste er ook op. Toen het vlot bijna zonk, kwam vlinder aanvliegen. Iedereen schreeuwde: ‘Nee, nee, je past er niet meer bij’. Te laat, vlinder daalde neer en het vlot zonk. Alle dieren vielen in het water.
Zoekt u meer iets op volwassen niveau? Leer dan iets nieuws. Het is niet moeilijk. Leer tijdens het buiten wandelen de namen van planten en bloemen. Bak of kook iets nieuws. Leer op internet iets wat weinig nut heeft, maar wel afleidt. Ik ben begonnen om de vlaggen van Europa te leren. Is dat verbeelding? Nee, maar het leidt je gedachten af en brengt je even in een andere, eenvoudige wereld.
Als laatste is er de kracht van muziek. Bij het luisteren naar ‘De Moldau van Smetana’ hoor je in het begin een zacht stroompje, een kabbelend beekje. Het geluid van het water wordt steeds krachtiger tot er de machtige rivier ontstaat in al zijn kracht.
Ik wil er toch nog een diepere dimensie aan geven. Op YouTube vind je het lied Ruwe stormen mogen woeden, gezongen door het Urker mannenkoort Halleluja. Er zijn beelden bij te zien van schepen in de storm. Zo kan ons leven zijn. Vol met stormen.
Aan het eind van het lied gaat de storm liggen en verschijnt de zon van Gods trouw.
Ik wens u allen een behouden vaart!
PS: De uitslag van mijn coronatest was goed! Gelukkig hoef ik dus niet meer binnen te blijven, maar de verbeelding houd ik erin…
Onze zorg- en hulpverleners - met uiteenlopende functies - schrijven regelmatig een persoonlijk blog over hun (werk)ervaringen, grappige anekdotes of ander interessant leesvoer. Ook komt er af en toe een gastblogger aan het woord. Kijk hiervoor op ons blog!
Ben jij op zoek naar werk met waardering? Kijk op werkenbijleliezorggroep.nl voor onze vacatures.
Belia Verdouw 
Uw reactie