Een wens doen

Regelmatig ga ik met mevrouw van Dommelen* van de gesloten afdeling naar buiten. Als het weer het maar enigszins toelaat. Mevrouw voelt zich vaak opgesloten en wil het liefste de hele dag weg zijn van de afdeling.

Met de rollator loopt mevrouw langzaam door het park naar het eerste bankje dat we tegenkomen. Mevrouw geniet van de ruisende bladeren, de vogels die rondvliegen en de bloemetjes in het gras. Alles wat ze ziet, benoemt ze en ze zegt hoe mooi ze alles vindt. Als er een afgewaaide tak in het park ligt, moppert ze ook: ‘Waarom vegen ze de boel hier niet aan? Wat een rommel!’  

Lang duurt het gemopper niet, want er is zoveel moois te zien! Op het bankje hebben we de mooiste gesprekjes. Laatst plukte ik een uitgebloeide paardenbloem, vol met pluizen. Ik gaf deze aan mevrouw en zei: ‘Wilt u alle pluizen wegblazen en een wens doen?’ Ik hield de bloem voor haar mond en na een paar keer blazen, waren alle pluizen in de lucht. Ze keek tevreden.

‘Mag ik vragen wat u gewenst hebt?’, vroeg ik haar.
‘Ik hoop dat we nog vaak buiten mogen lopen,’ was haar antwoord.
Samen liepen we weer terug naar het verpleeghuis en dronken we op haar kamer nog een kopje koffie.

Geluk zit in eenvoudige dingen.

*dit is niet haar echte naam

Onze zorg- en hulpverleners - met uiteenlopende functies - schrijven wekelijks een persoonlijk blog over hun (werk)ervaringen, grappige anekdotes of ander interessant leesvoer. Ook zal er regelmatig een gastblog geplaatst worden. Elke woensdag iets nieuws te lezen op ons blog! 
Lees hier meer over onze bloggers.