Hemel op aarde

We hebben vandaag het zanguurtje op de gesloten afdeling van ons verpleeghuis. Dat is altijd een mooi moment, waar van alles gebeurt. Sommige bewoners van een andere huiskamer moeten nog opgehaald worden. “Gaat u vandaag ook meezingen?” vraag ik aan mevrouw Speksnijder*. “Ik ben vandaag lui” krijg ik als antwoord. Eén van de aanwezige verzorgenden maakt daarop de opmerking: “U bent elke dag lui, mevrouw Speksnijder!” De onderuitgezakte vrouw lacht hartelijk. Laat ik er maar een schep bovenop doen, denk ik bij mijzelf, en zeg: “u bent een echte luie donder, mevrouw Speksnijder!”. “ Ik kom er al aan,” zegt mevrouw Speksnijder en ze loopt lachend met haar rollator met mij mee. Ik weet dat als mevrouw Speksnijder eenmaal bij het zingen is, ze de tijd van haar leven heeft.
Het doel heiligt alle middelen.

De huiskamer zit ondertussen al lekker vol en de bewoners drinken een lekkere kop koffie. Een partner van een bewoner is vandaag 93 jaar oud geworden en zegt met tranen in zijn ogen dat hij 40 jaar lang voor zijn zieke vrouw heeft gezorgd, maar dat hij het helaas niet meer kon volhouden.  We zingen voor hem een verjaardagslied. Ontroert luistert hij er naar.

Mevrouw van Kersteren* pakt  mijn hand vast en breng deze naar haar wang en streelt haar wang ermee. Ze kijkt gelukkig. We zingen samen het mooie lied: Heilig, heilig, heilig, Heere God Almachtig. Vroeg in de morgen wordt U mijn zang gewijd. Ik ervaar zelf een stukje hemel op aarde. De hemelse Vader is voelbaar aanwezig. Mevrouw van Kersteren zegt na het lied: “God is goed en alles wat ik heb mogen ontvangen is van God.” Een medebewoner zegt daarop: “Ja, dat klopt. Daarom kunnen we elkaar liefhebben.” Stralend kijkt ze mij aan. “U bent een zachte en vriendelijke vrouw” zeg ik tegen haar. “ja, dat ben ik. Ook dat heb ik mogen ontvangen.” Deze oude mensen met dementie laten mij zien wat echt geloven in Jezus Christus inhoudt.

Blij zingen we het lied: O liefde God,  oneindig groot ver boven ons verstand. Een dochter van een bewoner schuift ook aan en zingt lekker mee. Om even op adem te komen vraag ik aan de gitarist om samen met een vrijwilliger, die zangeres is, een lied te zingen. Ze vragen aan de net aangeschoven dochter om ook mee te zingen.  Mijn mond valt open van verbazing. Ik heb nog nooit engelen horen zingen, maar dit moet toch wel heel dicht in de buurt komen van engelengezang. Zo mooi klinken de drie stemmen samen!

Na het zanguurtje gaan we langs een  bewoner die op sterven ligt. Ik vraag hem of hij het op prijs stelt als we zacht een lied voor hem gaan zingen. Dat wil hij. In mijn ogen is hij altijd een stralend voorbeeld geweest van geloof hebben in Jezus Christus. Ik leg mijn hand op zijn gevouwen handen en we zingen zacht zijn lievelingslied: Abba, Vader, U alleen, U behoor ik toe, U alleen doorgrondt mijn hart, U behoort het toe. Langzaam zakt de man weg in slaap. Met mijn andere hand op zijn hoofd dank ik God de Vader voor al het goede wat Hij in dit kostbare kind van Hem heeft gelegd, al Zijn trouw en liefde. En ik bid voor vrede en geborgenheid bij het laatste stukje van zijn reis.

Stil verlaten we zijn kamer.
We hebben deze morgen een stukje van de hemel mogen ervaren.

*De namen van de bewoners zijn fictief.

Onze zorg- en hulpverleners - met uiteenlopende functies - schrijven wekelijks een persoonlijk blog over hun (werk)ervaringen, grappige anekdotes of ander interessant leesvoer. Ook is er regelmatig een gastblogger aan het woord. Er is elke week iets nieuws te lezen op ons blog!
Lees hier meer over onze bloggers.  

Word jij de collega van Egbert? Kijk op werkenmetwaardering.nl voor onze vacatures.