Jas kwijt

Vanmorgen is er een kerkdienst in het verpleeghuis. Mevrouw van Delft* wordt als eerste naar beneden gebracht. “Word ik straks weer naar huis gebracht?”, vraagt ze aan mij. “Na de kerkdienst brengen we u weer terug”, antwoord ik haar.  In een voor hen onbekende omgeving is het een begrijpelijke vraag. Als je korte-termijn-geheugen bijna niet meer werkt, kan een andere plek dan je eigen tafel in de huiskamer best verwarrend en bedreigend zijn.

“We gaan samen mooie liederen zingen tot eer van God, de Vader”, ga ik verder. “O, dat is mooi. Ik kan alleen niet meer lezen. Ik zal de liederen wel neuriën”, zegt mevrouw van Delft*.  “Ook geweldig”, zegt ik tegen haar. “Bent u de dominee?”,  vraagt ze vervolgens. Ik bevestig het.

Mevrouw de Boer* is ondertussen ook al gebracht en zegt direct: “Ik heb het koud”. Voor de preek heb ik een dikke winterjas meegenomen.  Terwijl buiten de mussen van het dak vallen - zo warm is het - geef ik haar mijn jas en stop haar er lekker in. “Heerlijk”, zegt mevrouw de Boer*. We zingen samen het mooie gezang: Zingt, zingt een nieuw gezang de Here. Door  de aanwas van een aantal nieuwe bewoners die nog redelijk kunnen zingen en de vrijwilligers die goed hun best doen, klinkt het zingen ook nog behoorlijk. Als extra ondersteuning zing ik door de microfoon. “Bent u de dominee?”,  vraagt mevrouw van Delft* tijdens het lied. “Ja, dat ben ik”, zegt ik tegen haar.

De Schriftlezing komt uit Jacobus 2 en gaat over de combinatie van geloof en je geloof laten zien. Tijdens de “preek” geef ik een leeg glas aan mevrouw Timmers* en vraag wat ze aan het lege glas heeft. “Ik heb het leeg gedronken”, zegt ze met een vrolijk gezicht. “Maar dat is wel een leugentje. Ha, ha!”, gaat ze lachend verder. “Aan een leeg glas hebben we niets. Alleen een gevuld glas kan onze dorst lessen” vertel ik aan de bewoners en neem een flinke slok uit een ander glas dat met thee is gevuld. Dat smeert  tenminste mijn keel, denk ik bij mijzelf.

Nu is de winterjas aan de beurt. Ik leg uit dat, als iemand het koud  heeft en je hebt wel een paar jassen over, je best een jas kan missen en weg kan geven. Ik stop mevrouw de Boer* nog een keer lekker in mijn jas en vraag aan haar: “Heeft u het nu lekker warm, mevrouw de Boer*?” “Ja, heerlijk!”, krijg ik als antwoord. “Als iemand nood heeft, moeten we altijd gaan helpen met wat we kunnen, anders hebben we een dood geloof”, leg ik verder uit.

We zingen het prachtige lied: Ik geloof en daarom zing ik, daarom zing ik van genâ. Van ontferming en verlossing door het bloed van Golgotha.
“Bent u de dominee?”,  vraagt mevrouw van Delft aan mij tijdens het lied. Ik bevestig het. En even later vraagt ze: “Word ik straks weer teruggebracht?”. Ik knik opnieuw.
We zingen verder: Daarom zing ik U, die stervend alles, alles hebt volbracht, Lam Gods, dat de zonde wegneemt, Lam van God, voor ons geslacht!

Ik vat de preek nog een keer samen: “Ja, we mogen het voorbeeld van Christus volgen en met alles wat we hebben ontvangen onze naaste liefhebben en de mensen in nood helpen”.

Na de zegenbede schud ik alle bewoners nog persoonlijk de hand. Daarna worden de bewoners weer teruggebracht. Mevrouw de Boer* zit nog lekker in mijn winterjas. “Mag ik mijn jas weer terug?”, vraag ik aan haar. “Nee, dat is mijn jas!” krijg ik als antwoord. “Maar dat is de jas van de dominee”, probeer ik nog vertwijfeld. M’n mobieltje, alles zit nog in mijn zakken. “Mooi niet, het is mijn jas!”, zegt ze glimlachend. De dominee is niet wijs, zal ze wel denken en ze houdt de warme jas stevig vast. Naar mijn jas kan ik dus fluiten. “Gegeven is geven”, zegt een familielid nog plagend tegen mij.

Een vriendelijke en kordate verpleegster op de afdeling  zorgt er gelukkig voor dat ik mijn preekvoorbeeld weer terug krijg. Oef, dat scheelt weer.

*Namen bewoners zijn fictief.

Onze zorg- en hulpverleners - met uiteenlopende functies - schrijven wekelijks een persoonlijk blog over hun (werk)ervaringen, grappige anekdotes of ander interessant leesvoer. Ook is er regelmatig een gastblogger aan het woord. Er is elke week iets nieuws te lezen op ons blog!
Lees hier meer over onze bloggers.  

Word jij de collega van Egbert? Kijk op werkenmetwaardering.nl voor onze vacatures.