Bent u goed in loslaten? Ik niet. Maar ik kom er steeds meer achter dat het nodig en belangrijk is om het te kunnen. Of in ieder geval te proberen.
Als u ouder bent van opgroeiende kinderen bijvoorbeeld, is het nodig dat u hen stapje voor stapje begeleidt naar meer zelfstandigheid.
Maar wat als u nu een kind hebt dat speciale zorg nodig heeft? Of een broer? Of een moeder? Uw kind heeft veel last van zijn autisme en loopt daardoor vast. Uw broer heeft een verstandelijke beperking en woont zelfstandig, maar het gaat net aan. Uw moeder is dementerend en raakt steeds meer in de war.
Dan is loslaten lastig en moeilijk. En soms kan het ook gewoon niet. Je laat je kind niet vallen, als hij nog onvoldoende vaardigheden heeft om te dealen met alles wat er in het leven op hem af komt. En als je broer hulp nodig heeft, omdat hij het zelf niet kan, doe je het ook. Bij je moeder ga je regelmatig langs, omdat ze je nodig heeft.
‘Ik kan nu echt niet loslaten’, zegt u misschien.
Dat snap ik. Het gaat om iemand die u lief is en u wilt dat het goed met hem of haar gaat.
In mijn werk worstel ik er soms ook mee. Als Hans* het lastig heeft op zijn werk omdat er misschien wel teveel van hem gevraagd wordt. En hij moe thuiskomt en zich niet begrepen voelt. Dan zou ik het liefst zijn baas willen bellen om het voor hem op te lossen. Soms doe ik dat ook. Maar ik kan er ook voor kiezen om eerst met hem te bespreken hoe hij dit aan zijn baas kan vertellen. We bedenken dan welke zinnen hij daarbij kan gebruiken.
Mijn cliënt met dementie woont nog thuis. Het gaat nog net. Maar voor hoelang? Ze kan het niet zelf meer oplossen. Maar ik hoef het ook niet alleen te doen. Ik ga overleggen met de familie over tot wanneer hun moeder thuis kan wonen, tot wanneer het nog veilig genoeg is. De buurvrouw wil trouwens ook wel een oogje in het zeil houden. En mevrouw staat ingeschreven bij een verpleeghuis, waar ze van haar situatie afweten.
Martin*, een jongen van 14 jaar, heeft autisme, en de wereld is vaak overweldigend voor hem. Wat zou ik het graag voor hem oplossen. Maar daar leert hij niet van. Gelukkig is Martin heel goed in staat om te verwoorden wat hij moeilijk vindt. Dat helpt mij om met hem een gerichte oplossing te zoeken. Ook een stukje psycho-educatie – wat is autisme nu eigenlijk? - kan hem meer duidelijkheid bieden.
Als familielid van iemand die extra zorg nodig heeft, is het ook belangrijk om goed voor uzelf te zorgen. Daarbij kan een netwerk van mensen helpen om de taken te verdelen, zodat niet alles op uw schouders terecht komt. En soms is het ook oefenen met loslaten, omdat je niet alles voor de ander kunt oplossen. Proberen een klein beetje vertrouwen te hebben.
Mijn docent tijdens de studie maatschappelijk werk zei: ‘Denk aan je plakbandje’. Dus check ik af en toe tijdens een bezoek aan een cliënt of het denkbeeldige plakbandje tussen mijn rug en de stoel nog vastzit. Dat betekent dat ik af en toe een beetje achterover leun, en loslaat….
Maar we laten ze niet vallen.
*dit is niet zijn echte naam
Onze zorg- en hulpverleners - met uiteenlopende functies - schrijven wekelijks een persoonlijk blog over hun (werk)ervaringen, grappige anekdotes of ander interessant leesvoer. Ook is er regelmatig een gastblogger aan het woord. Er is elke week iets nieuws te lezen op ons blog! Lees hier meer over onze bloggers.
Word jij de collega van Belia? Kijk op werkenmetwaardering.nl voor onze vacatures.
Belia Verdouw 
Uw reactie