Zorg in de laatste levensfase

De meest pure, kwetsbare en waardevolle zorg is, in mijn ogen, de palliatieve zorg. In de fase dat een cliënt terminaal is, kun je als zorgverlener een belangrijke rol innemen.  Voor de cliënt, maar ook voor de familie. Juist in deze periode vol kwetsbaarheid, vragen en verdriet. Mijn gedachten gaan terug naar het moment dat ik onderweg was naar een terminale cliënt. Onderweg naar de cliënt had ik veel vragen. Vragen als: Zal mevrouw nog aanspreekbaar zijn? Hoeveel pijn zal ze op dit moment ervaren? Hoe zal het met de familie zijn?

Op het moment dat ik de kamer van mijn cliënt binnenkom, zie ik dat de kamer vol familieleden zit. Een gevoel van dankbaarheid komt in me op, omdat ik ook weet dat dit helaas niet altijd zo is. Deze familie was heel hecht. De laatste maanden was het al zo dat mevrouw in de nacht niet meer alleen was. Zowel de kinderen als kleinkinderen deden veel mantelzorgtaken. En toch is de stervensweg, ondanks al de familie die er was, een weg die mevrouw alleen moest gaan. De familie kon de strijd en het verdriet van de cliënt niet wegnemen. De pijn werd zoveel mogelijk onderdrukt door de juiste medicatie, maar het lijden kon niet weggenomen worden. Op zulke momenten sta ik als zorgverlener regelmatig ook machteloos. Juist op die momenten ben ik dankbaar dat ik christen ben en dat ik weet dat ik kan en mag bidden voor de cliënt en familie.

Een kleinzoon kwam naar me toe en vroeg of hij me mocht helpen met de zorgverlening. Een dochter was er ook bij en de rest van de familie zat aan de andere kant van de kamer. Nadat mevrouw de nodige zorg gekregen had, ging ik bij de familie zitten. De familie zat vol vragen. Een gedeelte van deze vragen kon ik beantwoorden, maar een groot gedeelte moest ik ook onbeantwoord laten. Maar dat was niet erg. De familie wist ook dat er veel vragen onbeantwoord zouden blijven. Nadat we een poosje bij elkaar gezeten hadden, stond ik op om nog een keer bij hun moeder te kijken. Daarna deed ik mijn jas aan om naar buiten te gaan. Een familie achterlatend, met veel vragen en verdriet. Een zoon loopt mee naar de deur en zegt: ‘Eline, bedankt voor alles wat je vanavond gedaan hebt voor mijn moeder en ons. Het was waardevol dat je de tijd voor ons nam en dat we dit gesprek konden hebben.’ Ik liep richting de auto om naar de volgende cliënt te gaan. De rest van de avond moest ik een stapje harder lopen, omdat ik qua tijd flink uitgelopen was bij deze cliënt, maar dat was het meer dan waard.

Onze zorg- en hulpverleners - met uiteenlopende functies - schrijven wekelijks een persoonlijk blog over hun (werk)ervaringen, grappige anekdotes of ander interessant leesvoer. Ook is er regelmatig een gastblogger aan het woord. Er is elke week iets nieuws te lezen op ons blog!
Lees hier meer over onze bloggers.

Word jij de collega van Eline? Kijk op werkenmetwaardering.nl voor onze vacatures.